شروع روز با یه شازده پسر سرماخورده

حالم خوب نبود و روی تخت خوابیده‌ بودم. یک دفعه صدای اب و ظرف آمد‌. یکی داشت ظرف می‌شست. پسر کوچکم روی پنجه‌های پاهایش ایستاد ها بود و با مایع دستشویی!! ظرف‌های افطار را می‌شست.

پ.ن:

باورم نمیشه ام امسال باید بره پیش دبستانی. احساس می‌کنم خیلی کوچیک‌تر از برادرشه در این مرحله.

پسرم بعد از ۴ ماه تعطیلی بالاخره گفت: کاش می‌رفتیم!

چه کسی جز فرزند آدم می‌تونه انقدر واضح ایرادات و اشکالات آدم رو به انسان نشون بده؟!

شاهزاده از دیروز مریضه. 

شب یهو بیدار شد گفت: وااای سروییم. 

گفتم بخواب عزیزم. ۱۱ شبه تازه. با خیال راحت بخواب تب داری فردا نمی‌خواد بری مدرسه. 

میگه: پس‌فردا می‌خوام برما، کلاس کاردستی دارم!!

گفتم: حالا بخواب

حالا امروز رفتیم دکتر ۲ روز دیگه مرخصی داده.

میگه: نه من می‌خوام برم مدرسه. فردا کاردستی و ورزش داریم. چهارشنبه‌ام شنا داریم!!

یعنی این حجم از علاقه به درس و علم‌آموزی پسرم رو موندم چی کار کنم؟!!

امشب برای اولین بار تنها نشستم پشت فرمون. قبلش شدید استرس دلشتم ولی بعد خدا رو شکر آروم بودم، با وجود گریه‌های بی‌پایان شازده‌پسر، بارونی بودن هوا و برف‌پاک‌کنی که با هر بار استفاده تا چندین ثانیه هیچی نمی‌دیدم.

تجربه خوبی بود، با این که وقتی رسیدم احساس کردم انرژیم به صفر رسیده!